W ostatni weekend 13-15 maja, miałyśmy dobrą okazję do spotkania. Tym razem były to warsztaty przeznaczone dla Sióstr po ślubach wieczystych. Gościły nas Siostry Niepokalanki z Szymanowa. Pochyliłyśmy się nad ślubem czystości.
Rozmawianie o przeżywaniu życia w czystości jest tematem delikatnym, niemalże intymnym. Forma pracy warsztatowej, poprowadzona przez S. Władysławę ze Zgromadzenia Sióstr św. Józefa, dała nam możliwość odkrywania tego, co jest w nas piękne, a więc całe piękno kobiecości, nasze zasoby, dary, talenty, naszą kobiecą delikatność, wrażliwość, zdolność do kochania.
Pan Bóg uczynił każdą z nas wartościową i piękną, zdolną do miłowania, oddania swojego życia drugiemu. Jak więc kochają siostry? Do czego zaprasza nas Pan? Ślubując Panu życie w czystości, wybieramy Jego Samego na wyłączność. Oddajemy Mu to, co w nas najgłębiej ukryte. Po co ponosić taką ofiarę, rezygnować z czegoś, co samo w sobie jest piękne, rezygnować z małżeństwa, macierzyństwa, przez Boga stworzone?
W życiu ślubami zawsze chodzi o miłość. Oddajemy całe siebie Panu, każdego dnia dokonujemy wyboru, decyzji: „Kocham Cię Jezu, pragnę kochać Cię niepodzielnym sercem”.
W siostrzanej wspólnocie, a więc w atmosferze zaufania, szczerości, dzieliłyśmy się jak przeżywamy naszą codzienność, żyjąc ślubami. Życie w czystości jest darem, łaską, „narzędziem” ale i „środkiem” do większej miłości, do miłowania całą sobą.
Zachowanie tegoż ślubu jest również pewnego rodzaju wyzwaniem, troską o to by każdego dnia wybierać życie z Panem. Każda z nas należy do Niego. Jest Chrystusowa, ma szczególne miejsce w Jego Sercu. Przypominałyśmy sobie o tej prawdzie, dzieliłyśmy się doświadczeniami i powrcałyśmy do momentów „pierwszej miłości”, kiedy to Pan zapraszał nas do pójścia za Nim, kiedy cierpliwie na nas czekał.
Takim rozmowom sprzyjały spacery, dzielenia, wspólna kawa, siostrzane momenty. Bogu niech będą dzięki, że uzdolnił nas do życia dla Niego Samego, i że uzdalnia nas każdego dnia do wybierania: Tak, wybieram Ciebie Jezu, chcę żyć dla Ciebie, realizując w ten sposób także moją kobiecość, macierzyństwo, żyjąc we wspólnocie, kochając i służąc moim siostrom oraz tym, których stawiasz na mojej drodze.
Ubogacone treściami, doświadczeniami odnowiłyśmy nasze śluby zakonne.
Bogu niech będą dzięki!
Tak, trzymaj nas mocno w Swoich Rękach, Panie.
