„Pan Bóg jest Sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza a za złe karze”, i że choć niekiedy bywa nierychliwy to zawsze w swoim czasie sprawiedliwie odpłaci każdemu człowiekowi. I dopowiadałam sobie, że skoro nie jestem perfekcyjnie dobra i popełniam grzechy to sprawiedliwość Boża prędzej czy później objawi się w moim życiu… aby mnie ukarać. Fragment z pierwszego listu świętego Jana Apostoła, którym karmi mnie dzisiejsza Liturgia Słowa, rzuca mi natomiast nowe i całkiem inne światło na temat Bożej sprawiedliwości.
Najmilsi:
Jeżeli wiecie, że Bóg jest sprawiedliwy, to uznajcie również, że każdy, kto postępuje sprawiedliwie, pochodzi od Niego. Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi, i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego. Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest. Każdy zaś, kto pokłada w Nim tę nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty. Każdy, kto grzeszy, dopuszcza się bezprawia, ponieważ grzech jest bezprawiem. Wiecie, że On się objawił po to, aby zgładzić grzechy, w Nim zaś nie ma grzechu. Ktokolwiek trwa w Nim, nie grzeszy, żaden zaś z tych, którzy grzeszą, nie widział Go ani Go nie poznał.
Co to znaczy, że Bóg jest sprawiedliwy? Słyszę to sformułowanie i odruchowo mój żołądek zaciska się stymulowany lękiem. Przez tyle lat, począwszy od czasów przygotowania do Pierwszej Komunii, a może i jeszcze wcześniej słuchałam o tym, że: „Pan Bóg jest Sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza a za złe karze”.
Choć niekiedy bywa nierychliwy to zawsze w swoim czasie sprawiedliwie odpłaci każdemu człowiekowi. I dopowiadałam sobie, że skoro nie jestem perfekcyjnie dobra i popełniam grzechy to sprawiedliwość Boża prędzej czy później objawi się w moim życiu… aby mnie ukarać.
Fragment z pierwszego listu świętego Jana Apostoła, którym karmi mnie dzisiejsza Liturgia Słowa, rzuca mi natomiast nowe i całkiem inne światło na temat Bożej sprawiedliwości. W czym bowiem objawia się ona człowiekowi? A no w tym, że został przez Boga Ojca ukochany i nazwany DZIECKIEM. Bóg właśnie dlatego, że jest nieskończenie sprawiedliwy, nieskończenie ukochał człowieka, a pochylając się nad jego naturą zniekształconą grzechem wyciągnął ku niemu rękę w osobie Jezusa Chrystusa. To właśnie we Wcielonym Synu Bożym widzę najpełniej Bożą sprawiedliwość, która za popełnione przeze mnie zło odpłaca mi… miłosierdziem, i która niszczy to zło mocą przebaczenia.
Jestem więc Jego umiłowanym Dzieckiem! To właśnie jest prawda najpełniej określająca moją tożsamość. Takie jest moje imię odsłaniające głębię mojej godności. U początku mojego istnienia, gdy Bóg mnie stwarzał nie było mowy o grzechu i śmierci, ale o wybraniu i miłości. To więc co mogę dziś, tu i teraz uczynić, aby oddać Mu chwałę to wcale nie tak zwana „poprawa” osiągnięta przede wszystkim własnymi wysiłkami, ale wiara w to, że ON PRAWDZIWIE MNIE KOCHA.
Już dziś, tu i teraz jestem Jego ukochanym dzieckiem. Każdego dnia Bóg zaprasza mnie do tego abym coraz więcej odkrywała co to znaczy. Pełnię tej tożsamości dostrzegę wtedy, gdy stanę z Nim kiedyś twarzą w twarz i gdy zobaczę z radością i może zadziwieniem, że prawdziwie jestem do Niego podobna, że moje człowieczeństwo nosi w sobie rysy Jego bóstwa.
Zanim to się wydarzy, dzisiejsze Słowo zaprasza mnie do pokładania nadziei w Bogu. To właśnie ona jest kluczem do uświęcenia. Trwać w Nim, być przy Nim w mojej codzienności. Kochać Tego, który pierwszy mnie umiłował i stawiać czoła wyzwaniom codziennego życia. Żyć życiem zaangażowanym, w którym nie ma czasu na to, aby tracić go na grzech, lecz jest coraz więcej i więcej przestrzeni na miłowanie drugiego człowieka.
To mój cel. To moje marzenie i plan na dopiero co rozpoczęty rok. To moje życzenia dla Ciebie i dla mnie samej. ŻYJMY I KOCHAJMY bo zostaliśmy ukochani i powołani do życia przez Boga.
s. Maria